Fakat babamın abisi yani amcam 1997 bingöl şehidi ve şehit kardeşi hakkından yararlanıp adliyeye girdi orada çalışıyor şu anda mübaşir olarak. Bu yüzden oraya gidip şikayette bulunmaktan korkuyorum. Babam bana annem aracılığıyla para gönderiyor sevdiğim yiyecekleri gönderiyor halimi hatırımı soruyor, babaannem arıyor dedem okul çıkışıma gelip alışverişe götürüyor. Sanki bana kendini kanıtlamaya çalışıyorlar. Ama ben babamdan her şekilde şikayetçiyim çünkü çocukluğumu çaldı o benim. Annem de her türlü şiddeti gördü ama kardeşim için unutmaya razı olduğunu söylüyor. Anneannemler de bizim varlığımızdan huzursuz olmaya başladı. Ve annem yarın öbür gün eve gidicez dövseler de sövseler de gidicez kağıda yatıcaz gerekirse ama sen kendi odanda kendi yatağında uyuyacaksın diyor. Ben o hapishaneye dönmek istemiyorum o oda benim karantina alanım, burada en azından sevildiğimi hissediyorum bazen de olsa. Cumartesi pazar dışarıya çıkartılıyoruz, eğlenebiliyoruz, arkamızdan namusumuza küfreden yok. Bana biraz yardım edin ben napcam?
