henüz 3 yaşımdayken babasız kaldım...annem yoğun yaşam mücadelesi ile beni bu yaşıma kadar büyüttü...3 yaşımdayken annem ve babam boşanmışlar...babam bu şehri terkedip başka bir şehire yerleşmiş ve orada evlenmiş,çocukları olmuş...
çocukluğumdan arta kalan heveslerim ve hayallerimle,coşkulu isteklerim ve heyecanlı masum bakışlarımla garipsi bir görünümle,şaşkın tavırlarımla geçti bunca yıl...yarım kalan çocukluğum,gençliğim var benim hüzün yıllarımda..hayatını tam anlamıyla yaşayanların arasında kaybolmuş,şaşkın bakışlarımla varlığımı benimsemeye çalışan bir yaşamdı benimki ve üstelik herşey yarım...büyüdükçe çoğalıyor hüzünlerim,binemediğim bisikletimin hayali vuruyor içime,alamadığım misketlerin,mahalle maçlarında giyemediğim spor ayakkabılarımın eksikliği ve eskiyen ayakkabılarımla oynadığım maçlarımın yaşantısı geliyor aklıma...satamadığım simitler ve kazanamadığım param,okul yıllarında herkesten arta kalan eski kitaplar,giysiler,yamalı pantolon ve alışılagelmiş garip bakışları ar
